Δημήτρης Δαπέργολας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Μαΐου 1946.
Γιος ιερέα, γαλουχείται με την εκκλησιαστική μουσική, και αργότερα, κατά την εφηβική του ηλικία, παίζει αρμόνιο και διευθύνει την εκκλησιαστική χορωδία στον Ι.Ν. της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στην Πλάκα της Αθήνας, όπου με την καθοδήγηση του μαέστρου της χορωδίας αυτής και συνθέτη εκκλησιαστικής μουσικής, Γιάννη Στεργίου, κάνει τα πρώτα βήματα στην διεύθυνση μουσικού συνόλου.
Σε μικρή ηλικία, επίσης, διδάσκεται τα πρώτα του μουσικά γράμματα από τον διακεκριμένο Κερκυραίο μουσουργό Γεράσιμο Ρομποτή. Σε ηλικία 20 χρονών, και ενώ σταδιοδρομεί σαν μαέστρος μοντέρνας ορχήστρας, σπουδάζει παράλληλα στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα και παίρνει μαθήματα πιάνου από τον διακεκριμένο Γερμανό πιανίστα και μουσικολόγο Αλέξανδρο Τουρνάισεν, ενώ τελειοποιείται στα ανώτερα μουσικά θεωρητικά μαθήματα από την καθηγήτρια Μαρία Χατούπη. Διδάσκεται επίσης μουσική μορφολογία και ιστορία της μουσικής από το μαέστρο και συνθέτη Αντίοχο Ευαγγελάτο.
Έχοντας πάρει τα πτυχία ωδικής, αρμονίας και αντίστιξης, το 1975 φεύγει από την Ελλάδα και, πηγαίνοντας στο Βέλγιο, γίνεται δεκτός στο Βασιλικό ωδείο των Βρυξελλών, όπου σπουδάζει φούγκα, μουσική ανάλυση, ενορχήστρωση, αλλά ιδίως διεύθυνση συμφωνικής ορχήστρας, όπερας, και χορωδίας, έχοντας αντίστοιχα για καθηγητές τους: Marcel Quinet, Frederik Van Rossum, Jaquelline Fontyn και Julien Ghyoros, ο οποίος τον μύησε στους τρόπους διεύθυνσης συμφωνικής ορχήστρας και στα μυστικά του χειρισμού της μπαγκέτας.
Το Δεκέμβρη του 1979 τελειώνει τις σπουδές του με έπαινο, και στις 12 Δεκεμβρίου παίρνει τον τίτλο του διευθυντή συμφωνικής ορχήστρας, διευθύνοντας την συμφωνική κρατική ορχήστρα των Βρυξελλών στα έργα: "Ηρωική συμφωνία" του Μπετόβεν, παραλλαγές του Μπραμς σε θέμα του Χάυδν, "Συμφωνία του Νέου Κόσμου" (Ντβόρζακ), αποσπάσματα από τον "Κουρέα της Σεβίλλης" του Ροσίνι, "Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα" (Μπετόβεν) και "Δον Ζουάν", συμφωνικό ποίημα του Ρίχαρντ Στράους.
Ο Δημήτρης Δαπέργολας έχει επίσης διευθύνει την συμφωνική ορχήστρα του ωδείου των Βρυξελλών, τη χορωδία και την ορχήστρα εγχόρδων, καθώς επίσης και την ορχήστρα του πανεπιστημίου της Λιέγης.
Την ίδια χρονιά (1979) ξαναγυρίζει στην Ελλάδα και για λόγους μουσικοπαιδαγωγικούς, καθώς και για παρόμοιους κοινωνικής και οικογενειακής ασφάλισης, διορίζεται (κατόπιν επιτυχών εξετάσεων στο Δημόσιο) καθηγητής μουσικής μέσης εκπαίδευσης, με οργανική θέση στο 1ο γυμνάσιο Κέρκυρας.
Το 1980, διορίζεται καθηγητής στο ωδείο της Φιλαρμονικής εταιρείας Κέρκυρας, όπου διδάσκει τα ανώτερα μουσικά θεωρητικά, και παραδίδει μαθήματα πιάνου. Διευθύνει επίσης και παρουσιάζει σε συναυλίες τη συμφωνική ορχήστρα που ίδρυσε εκεί ο Γεράσιμος Ρομποτής.
Κατόπιν επιτυχών εξετάσεων, γίνεται το καλοκαίρι του 1981 κάτοχος και του ελληνικού πτυχίου φούγκας (Ελληνικού Ωδείου), ενώ την ίδια εποχή σαν καλλιτεχνικός διευθυντής της "Χορωδίας Κέρκυρας" συμμετέχει σε κρατικό συνέδριο διευθυντών χορωδίας με θέμα την χορωδιακή ανάπτυξη. Συμμετέχει επίσης σε συνέδρια του Δήμου Κερκυραίων και πραγματοποιεί δημόσια ομιλίες και εισηγήσεις για μουσικά και διάφορα άλλα πολιτιστικά θέματα.
Τον ίδιο χρόνο (1981) και κατόπιν εντολής της Δημοτικής αρχής Κέρκυρας, συμμετέχει στην επιτροπή επιλογής της χορωδίας Δήμου Κερκυραίων. Έχει επίσης συμμετάσχει των επιτροπών απονομής του "βραβείου Σπύρου Μοντσενίγου" καθώς και επιτροπών απονομής πτυχίων του ωδείου της Φ.Ε. Κέρκυρας, και του ωδείου Κέρκυρας.
Ο Δημήτρης Δαπέργολας είναι ο ιδρυτής και διευθυντής της συμφωνικής ορχήστρας του Δήμου Κερκυραίων, με την οποία πραγματοποίησε αρκετές συναυλίες, και τις περισσότερες με την από κοινού σύμπραξη μετά της μεικτής χορωδίας του Δήμου Κερκυραίων. Το 1990, αποχωρεί από την θέση του διευθυντή της συμφωνικής ορχήστρας του Δήμου Κερκυραίων. Διετέλεσε αρχιμουσικός της φιλαρμονικής Άνω Κορακιάνας "Σπύρος Σαμάρας", διευθυντής της εκκλησιαστικής χορωδίας του Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος (Σαρόκου), και καθηγητής ανωτέρων θεωρητικών στο Ωδείο Κέρκυρας.
Τα δυο τελευταία χρόνια της ζωής του υπήρξαν πολυτάραχα. Σειρά γεγονότων, κλόνισε την σωματική και ψυχική του υγεία, με αποτέλεσμα τον θάνατό του, στις 11 Ιανουαρίου 1996.
Συνθέσεις και συγγραφικό έργο
Στο συνθετικό τομέα έχει γράψει: μία λειτουργία (ορθόδοξης εκκλησίας) σε Do ελάσσονα, τρεις φούγκες, μια συμφωνία σε τέσσερα μέρη (Συμφωνία της Κέρκυρας), μερικά τραγούδια και ένα ημιτελές κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, (συνέθεσε μόνο το πρώτο μέρος).
Στο συγγραφικό τομέα έχει παρουσιάσει μια μέθοδο κιθάρας, το μουσικό ημερολόγιο, ομιλίες, διαλέξεις (που έχει πραγματοποιήσει προς το σύλλογο Ελληνίδων επιστημόνων, τη ΧΕΝ Κέρκυρας, τις "Κερκυραϊκές εβδομάδες 1981 και 1982" και το ΚΕΜΕΔΙ) πολλά άρθρα στον κερκυραϊκό Τύπο για μουσικά θέματα και χρονικά, και το ανέκδοτο έως τώρα, λεξικό των Ελλήνων συνθετών.
