ΖΗΤΕΙΤΑΙ: Νέο Όραμα για την Κέρκυρα

Θα ήθελα να αφιερώσω το παρακάτω κείμενο του, αγαπημένου και γνώριμου σε όλους τους Φιλότεχνους, Πέτρου Στραβοράβδη σε όλους τους Κερκυραίους και Κερκυραίες που ζούν μακριά απο τον τόπο τους. Κάθε φορά που έρχονται στο Νησί συνειδητοποιούν πως γυρνούν απο τους ξένους τόπους στον δικό τους και γνώριμο τόπο. Απο τις πρώτες ερωτήσεις που κάνουν είναι τι έργο έχει γίνει, τί καλό δημιουργήθηκε που θα βελτιώσει την ζωή όλων στο Νησί. Απο τις πρώτες παρατηρήσεις που κάνουν είναι πόσα μαγαζιά άλλαξαν, έκλεισαν και άνοιξαν. Απο τα πρώτα σχόλια που ακούν απο τους κατοίκους είναι "Τι να αλλάξει, όλα τα ίδια ή ακόμα χειρότερα, σιγά μην βελτιωθεί τίποτα..." και αυτή η αντίληψη της μοιρολατρίας αυτομάτως τους χτυπαέι στην καρδιά γιατί αυτοί οι πατριώτες μας είναι πολύ περήφανοι για την Κέρκυρα και πάντα την χρωματίζουν με τα πιο όμορφα χρώματα με την πρώτη ευκαρία!! Η μοιρολατρία προσπαθεί με βίαιο τρόπο να ακυρώσει όλα τα αγνά συναισθήματα και καλά για να επαναφέρει την πραγματικότητα. Ποιά πραγματικότητα όμως; Την έχουν ορίσει ποτε; Μήπως είναι η Ιστορία μας, είναι τα φρούρια μας και όλα τα μνημεία μας, που στέκουν αγέρωχα να μας θυμίζουν οτι μετά απο μεγάλες μάχες, η Κέρκυρα δεν υποδουλώθηκε απο τους Τούρκους, παρέμεινε ελέυθερη και συμμετείχε πολύ ενεργά στη Ελληνική Παλλιγενεσία. Ακόμα, φημισμένοι και αφανείς ήρωες μετέτρεψαν κατά καιρούς σε ακαδημαϊκό κέντρο, σε οικονομικο και βιομηχανικό κέντρο και προπάντων σε πολιτιστικό πόλο την Κέρκυρα μας και παρέδωσαν την σκυτάλη στις επόμενες γενιές, έτσι ώστε εμείς να απολαμβάνουμε τον καφέ μας στο Ακταίο και να κοιτάμε τα τείχη του Φρουρείου να γκρεμίζονται και να βλέπουμε την Κόντρα Φόσσα να είναι γεμάτη σκουπίδια και σακούλες (για να μή αναφερθώ σε ΧΥΤΑδες και άλλα)... Εντάξει , το κράτος σίγουρα θα μπορούσε να κάνει πολλά, αλλά ποιός πραγματικά ενδιαφέρθηκε για την προστασία της πολιτιστικής και ιστορικής μας κληρονομιάς παρά κάποιους "γραφικούς" που όποτε μπορέσουν τονίζουν την σημασία της. Κατηγορούμε, απελπιζόμαστε, απομυθοποιούμε και λέμε μακάρι να είμασταν μακριά απο το Νησί, αλλά δεν καθόμαστε να σκεφτούμε λύσεις οι ίδιοι οι Πολίτες, να πάρουμε πρωτοβουλίες ή έστω να ζητήσουμε απο τους χιλιάδες τουρίστες και τους Πατριώτες μας που γυρνάνε όποτε μπορούν να μας προτείνουν λύσεις και να μας δείξουν καλά παραδείγματα και επιτυχημένες μεθόδους, έτσι ώστε ο κάθε Κερκυραίος Πολίτης να είναι πραγματικά υπερήφανος για τον τόπο του και την δική του Ιστορία. Τέλος, μου εκμυστηρεύτηκε ένας πολύ καλός φίλος που αγαπάει πολύ την Κέρκυρα που τελικά μετακόμισε μόνιμα με την οικογενειά του στο Νησί, οτι το 2003 σε μία αίθουσα μέσα στην πόλη των Ιωαννίνων μαζεύτηκαν εκπρόσωποι των τοπικών αρχών της πόλης και συμφώνησαν και σχεδίασαν οτι για να αναπτυχθεί η πόλη και να προστατευθεί ο πολιτισμικός της πλούτος θα πρέπει να αναστραφεί η αίσθηση μοιρολατρίας και απάθειας του μέσου πολίτη και να γίνει ενεργός, συνειδητοποιημένος, γνώστης πολιτικών και τελικά συμμέτοχος την μεγάλη αυτή ιδέα. Τα στοιχεία απο την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία μιλούν ήδη για απότομη αύξηση του κατά κεφαλή εισόδημα και μέγαλη αύξηση των επενδύσεων σε λίγα μόλις χρόνια στην Ηπειρώτικη πόλη! Είναι τυχαίο άραγε ή απόροια συγκεκριμένης στρατηγικής με την συνεργασία όλων; Το ξέρατε οτι τα Ιωάννινα είναι Αδελφοποιημένη πόλη με την Κέρκυρα απο τις 21/12/2002 και αν έχει γίνει ποτέ η προβλεπόμενη ανταλλαγή επιτυχημένων πρακτικών. Δεν θα πρέπει να περιμένουμε που θα φθάσει η Ηπειρος σε λίγα χρόνια, αλλά τί μπορούμε εμείς να κάνουμε, όλοι μαζί, για το σπίτι μας. Επιτέλους, ας γίνουμε επάξια υπερήφανοι για τον τόπο μας και απαξιωτικοί μόνο σε όσους και όσες δεν πιστεύουν σε αυτό το όραμα.

Ταπεινά.
The Corfiot



Τόποι ξένοι (του Πέτρου Στραβοράβδη)


Περπατάς μόνος.
Δίπλα σου βιαστικά ένας/μία διαβάτης με σακούλα απο το πολυκατάστημα.
Διαβάτης που διαβαίνει......
Τα δέντρα ξεχάστηκαν. Τα κλαδιά τους σε πλησιάζουν, σε ακουμπούν.
Ευτυχώς!
Ο σκύλος σε ακολουθεί. Πότε σε κοιτάζει με προσμονή πότε σκύβει στο χώμα.
Αφού δεν τον χάϊδεψες.....
Πίνεις λίγο νερό και θυμάσαι τον έξω κόσμο, τους <ξένους τόπους> τα νταμάρια, την γυμνή πόλη, τόπους της σύγχυσης του νου.
Περπατάς στην σκιά της φύσης, ακούς τα πουλιά και τα κορναρίσματα σαν μια μουσική.
Ποιός υπαρχει εδώ μέσα;
Ίσως κάτι άγιοι τρελλοί!

(Έργο του πολύ καλού Κερκυραίου Ζωγραφου από την τελευταία του Έκθεση στην Αθήνα)

Λίγα λόγια

ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΡΑΒΟΡΑΒΔΗΣ: Γεννημένος στην Κέρκυρα, ιδρυτικό μέλος της "Αίθουσας Τέχνης Κέρκυρας", σκηνογράφος πάνω από δέκα παραστάσεις, εικονογράφος σε πολλά βιβλία και με παρουσίαση δεκάδων εκθέσεων στην Ελλάδα και Ιταλία.