Λίγα λόγια για τον πρώτο πρόεδρο του Συλλόγου ΑΡΙΩΝ... Αλέξανδρο Κομιανό - Λίλί

Μικρό αφιέρωμα

Τρίτη, 14 Αυγούστου, στις 7 το βράδυ, στην αίθουσα του συλλόγου «Αρίων»

Αλέξανδρος (Νικολάου) Κομιανός - Λίλις

• Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε το 1916 στο Σταυρό της Κέρκυρας. Πατέρας του ήταν ο Νικόλαος (του Γεωργίου) Κομιανός - Λίλις - και η μητέρα του ονομαζότανε Ιωάννα. Το προσωνύμιο «Λίλις» το πήρε η οικογένειά του από τον προπάππου Ηλία (Λία - Λιλεοι)

• Ο Αλέξανδρος πήγε δημοτικό σχολείο στο Σταυρό και αργότερα σπούδασε Λογιστικά στην ονομαστή «Εμπορική Σχολή», στην πόλη της Κέρκυρας, με επίτροπο - κηδεμόνα, προφανώς κάποιον συχωριανό που έμενε στην Πόλη, ονόματι Kρητικός.Ο Αλέξανδρος δεν ξέφυγε (ούτε αυτός) από το κύμα της μετανάστευσης. Eργάσθηκε σε εργοστάσιο στη Βιέννη(?). Η τότε παραμονή του εκεί είχε και τα καλά της, τον έφερε σε επαφή με την Eυρωπαϊκή κουλτούρα. Αργότερα ταξίδεψε αρκετές φορές στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό. Tη στρατιωτική του θητεία την υπηρέτησε στη «Γεωγραφική Yπηρεσία»...κάπου στη Βόνιτσα.Τα τελευταία χρόνια, ο Αλέξανδρος, εργάστηκε στην Κέρκυρα, σαν Λογιστής σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα.

• Ο Αλέξανδρος Λίλις (όπως ήταν περισσότερο γνωστός) μιλούσε τέσσερις γλώσσες, ασχολούνταν με την ξυλουργική, ζωγράφιζε... και αγαπούσε τη μουσική! Aσχολήθηκε ενεργά με ορχήστρες, χορωδίες και Mαντολινάτα. Kατασκεύασε δε και ένα διπλό μουσικό όργανο που σώζεται μέχρι σήμερα.• Ο Αλέξανδρος Λίλις, από πολύ νωρίς, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για κάθε τί. Παρακολουθούσε, άκουγε, διάβαζε και σχολίαζε τα πάντα. Όπου και αν βρισκόταν σημείωνε ακατάπαυστα (οπουδήποτε) κάθε τί, που του προκαλούσε το ενδιαφέρον. Η ευρυμάθεια του, του επέτρεπε να ασχοληθεί με πολλά και αντικρουόμενα (πολλές φορές θέματα). Του έδινε την ευκαιρία να αλληλογραφεί, ακατάπαυστος, με δημόσια - πολιτικά πρόσωπα, με οργανισμούς, με τράπεζες, με πολιτικούς, με ανθρώπους του τύπου, του ραδιόφωνου... και μετέπειτα της Τ.V. Σε όλους είχε κάτι να πει, να σχολιάσει ή να υποδείξει...

• Πάνω από όλα όμως υπήρχε η αγάπη του Λίλι, για την Kερκυραϊκή ύπαιθρο, τη φύση, το τοπίο, το βουνό... σε γραπτά του δήλωνε «φίλος του βουνού»! Έτρεφε απεριόριστο σεβασμό στους ανθρώπους του αγροτικού μόχθου, γιατί προέρχονταν από αγρότες και ήταν ένα με αυτούς. Γνώριζε τις αδικίες που γίνονταν σε βάρος τους και τους υπερασπίζονταν με θέρμη. Έτρεφε δε απεριόριστη αγάπη για τον τόπο του, για το χωριό του, το Σταυρό! Χαρακτηριστικά, κάπου ανάμεσα στις πολλές σημειώσεις του, γράφει πως... «όταν οι άλλοι εγκατέλειπαν τα σπίτια τους, αυτός διάλεξε να μείνει στον τόπο του»... και διακηρύσσει πως... «θα έμενε στο Σταυρό ακόμα και αν πρόκριτο να ήταν ο τελευταίος κάτοικος του»!• Η αγάπη του προς το Σταυρό του επιβάλει να καταγράψει κάθε εθιμογραφικό - παραδοσιακό - λαογραφικό στοιχείο που πέφτει στην αντίληψη του. Έτσι σώζονται (π.χ.) περιγραφές για τον «Σταυριότικο γάμο»... διασώζονται (από αυτόν) και καταγράφονται για πρώτη φορά, οι (μέχρι τότε) προφορικές ιστορίες για τους Πειρατές, την καμμένη Γράβα και τα Γουλουμάτα, γράφει για την καταγωγή (ορισμένων) ονομάτων των Σταυριοτών... Καταγράφει δε, ακόμα, με ιδιαίτερο γλαφυρό - καθαρευουσιάνικο «επικό» τρόπο, (κάτι που όλοι θα θέλαμε να μην είχε συμβεί ποτέ) ...τη φονική βεντέτα που ξέσπασε (το καταραμένο 1798) ανάμεσα στους Κομιανάτες και τους Μακράτες...κλπ.• Μέσα από τις πολλές σημειώσεις του Λίλι, διακρίνει, ο ερευνητής, μερικές αιρετικές απόψεις... και κάποιες εριστικές ίσως, κατανοητές όμως, ακραίες θέσεις του... όπως π.χ. Όταν οι οικισμοί Κομιανάτα και Λουκάτα κηρύχτηκαν «διατηρητέοι»... Η όλη πικρία του εκφράζεται (τότε) με τη θέση πως......«Αυτοί που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και έφυγαν για τις μεγάλες πόλεις, καταδικάζοντας την ύπαιθρο σε ερήμωση, επανέρχονται τώρα να αποτελειώσουν τα χωριά τους, ονομάζοντας τα παραδοσιακά! Επιστρέφουν με «Προεδρικά Διατάγματα» απαγορεύοντας, στους λίγους εναπομείναντες κατοίκους, αυτών τον χωριών, να κτίσουν ή να επισκευάσουν τα σπίτια, όπου κατοικούν»......Θεωρεί (ο Λίλις) πως, οι όροι δόμησης και συντήρησης (που επιβάλλονται τότε), είναι ακριβοί, ασύμφοροι και ανεφάρμοστοι για τους φτωχούς Κομιανάτες - Λουκάτες... για αυτό, παρόλο που είναι πάντα νομοταγής, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, καλεί τους συντοπίτες του σε «Ανυπακοή»!Φυσικά, αργότερα θα αναγνωρίσει την αναγκαιότητα της τουριστικής ανάπτυξης και θα κάνει κάθε προσπάθεια να γίνουν γνωστές τις ομορφιές του Σταυρού στους τουριστικούς πράκτορες και στο πλατύ κοινό, στέλνοντας επιστολές στις εφημερίδες όπου και δημοσιεύονται.

• Ο ερχομός της Τ.V. φέρνει μία νέα «πολιτιστική» αναταραχή στα σπίτια των Σταυριοτών. Δε θα μπορούσε ο Λίλις να μην έχει γνώμη. Kριτικάρει λοιπόν αυστηρά τους παρουσιαστές που δε μιλούν σωστά ελληνικά, μιλά για «κώδικες δεοντολογίας», κατακεραυνώνει τις «αισχρότητες» που προβάλλονται... ταυτόχρονα όμως αναγνωρίζει τη χρησιμότητα της τηλεόρασης και... σχεδιάζει νέο Σήμα - Λογότυπο για την τότε ΕΡΤ... όπου και το καταθέτη στην τότε διοίκηση της!Aπό την αυστηρή κριτική του δεν θα γλιτώσει ούτε το τότε «Φεστιβάλ τραγουδιού» όπου το αποκαλεί - σύμφωνα με την αγαπημένη έκφραση του ζωγράφου Φίλου του, Πολύδωρα - «πατημένα σκατ....»!

• Aλλά και οι πολιτικές συζητήσεις, οι οικονομικές εξαγγελίες των πολιτικών, τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών... δεν τον αφήνουν αδιάφορο... Για όλα έχει κάτι να πει και να σημειώσει!Κάποιες φορές δηλώνει την πολιτική του θέση γράφοντας ποιήματα, τα οποία τα υπογράφει με ψευδώνυμο, και που τα πετά κρυφά κάτω από τις πόρτες των καφενείων του χωριού!Ο Λίλις όμως, δεν είναι δογματικά δοσμένος σε ένα κόμμα. Έχει σχέσεις και διατηρεί αλληλογραφία με πολιτικούς όλων των κομμάτων. Για το Λίλι, όλοι οι πολιτικοί μπορούν να φανούν χρήσιμοι στο χωριό του... γι’ αυτό επιδιώκει και καλλιεργεί τις επαφές μαζί τους.Η παρά πάνω στάση του, όμως δεν του απαγορεύει να διατυπώσει (πικρές) πολιτικές σκέψεις, απογοητεύσεις και παράπονα ... όπως το παρά κάτω σχόλιο...«...Mήπως, o Λευτέρης δεν έκαμε το Ιδιώνυμο? ...ο Γέρος δεν έπαιξε το ρόλο του? ...ο Σοφούλης δεν αιματοκύλισε την Ελλάδα? ...ο Πλαστήρας δεν εκτέλεσε τον Μπελογιάννη...»Aλήθεια, αν ζούσε τώρα ο Λίλις, μήπως οι πολιτικές απορίες και οι αμφισβητήσεις του, θα συνεχίζονταν?

• Πάνε .... τόσα χρόνια από τότε (1983-84) που μία ομάδα δραστήριων νεαρών, στο καφενείο του Προκόπη, εμπνεύστηκαν - σχεδίασαν και οργάνωσαν την δημιουργία ενός Πολιτιστικού - Mορφωτικού Συλλόγου για το χωριό Σταυρός. Τα θεμέλια τέθηκαν από αυτούς τους τότε νεαρούς... Ο Αλέξανδρος Κομιανός Λίλις, με τη μόρφωση, την ευρυμάθεια και την ευαισθησία που είχε... ανέλαβε να διεκπεραιώσει τις αναγκαίες νομικές διαδικασίες. Αργότερα εκλέχτηκε πρώτος πρόεδρος του πολιτιστικού Συλλόγου «Αρίων»....

• Ο Λίλις, εκτός όλων των άλλων« σχεδίασε και το Σήμα του Συλλόγου... Το παιδί με τη λίρα, πάνω στο δελφίνι, είναι ο Aρίωνας! Τί άλλο σύμβολο να εμπνευστεί, ένας λάτρεις της μουσικής, σαν το Λίλι... για το σύλλογο του χωριού του? ...τί άλλο καλύτερο από το μυθικό - θεσπέσιο - μουσικό Αρίωνα... που το ταλέντο και η περιπέτεια του έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στην Ελληνική μυθοπλασία... όπως άλλωστε «ανεξίτηλα» έχει χαραχθεί και το πέρασμα του Λίλι, στις καρδιές των συχωριανών του!

Αύγουστος του 2007

Παναγιώτης Μαυρόπουλος

ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ EΞΩPAΪΣTIKOΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΑΡΙΩΝ».
Χωριό Σταυρός / Δήμος Aχιλλείων / Κέρκυρα.