Μια διαφορετική άποψη

(προσωπικό άρθρο από το Blog του Νίκου Παργινού, 22/09/06)

Η τριήμερη φαρσοκωμωδία της UNESCO

Μπορεί το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. μας να χρεοκόπησε αλλά από παραστάσεις και θέατρα σκιών, δόξα σοι ο Θεός, καλά τα πάμε. Τρανό παράδειγμα η φαρσοκωμωδία που παρακολουθήσαμε μπροστά και πίσω από τις κάμερες από τα «μπουμπούκια» της πολιτικής ζωής του τόπου για την ένταξη της Κέρκυρας στα μουσεία πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Υποδείξεις, συμβουλές, κατ’ οίκον επισκέψεις και σκηνοθετικές παρεμβάσεις εν όψει της επίσκεψης κάποιας υπεύθυνης που κρατά τις τύχες της Κέρκυρας στα χέρια της. Έλεος!Έστω κι αργά, οι βουλευτές και οι τοπικοί άρχοντές μας κατάλαβαν το μέγεθος της ανυπαρξίας και της ανικανότητάς τους κι έσπευσαν να προσκαλέσουν τις μεγάλες δυνάμεις για να περισώσουν αυτά που δεν μπορούν να προστατεύσουν χρόνια ολόκληρα τώρα.Η πολιτιστική μας κληρονομιά φαίνεται πως για να διαφυλαχθεί και να αξιοποιηθεί θέλει τον μπαμπούλα της. Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από όλη αυτήν την προσπάθεια των «δικών μας» ανθρώπων να μας πείσουν για την ανεπάρκειά τους.Πότε και ποιος από όλους αυτούς που διατυμπανίζουν πως πρέπει να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να αναγνωριστούμε ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO έκανε πραγματικά κάτι για να μας πείσει πως πονάει για τούτον τον τόπο; Για ποια πολιτιστική κληρονομιά τελικά μιλάμε; Για ποιον πολιτισμό, για ποια αξιοπρέπεια; Μα καλά, πού ζούνε ετούτοι οι απίστευτοι πολιτικοί σκηνοθέτες; Στην Κέρκυρα ή στο Χόλιγουντ της Βουλής; Πλαστικές καρέκλες και τραπεζάκια, αναρχία και δυσοσμία από τα σκουπίδια, ανεξέλεγκτες εμπορικές καταστάσεις που κανείς ποτέ δεν φρόντισε να συμμαζέψει, διαφημιστικές ομπρέλες και κλιματιστικά σε μνημεία, αδιαφορία και ερημιά, πεζόδρομοι που μόνο πεζοί δεν κυκλοφορούν, ηχορύπανση και αφισορύπανση, αδέσποτοι σκύλοι που δαγκώνουν, «μαύρη» αγορά οπτικοακουστικού υλικού, κυκλοφοριακό και έλλειψη υποδομών, ιστορικό κέντρο χωρίς αρχή και τέλος. Για ποιο μνημείο μας μιλούν έτσι όπως το κατάντησαν; Ποιες ενέργειες έκαναν τόσα χρόνια για να το διαφυλάξουν; Ποια κίνητρα έδωσαν; Πόσα μέτρα πήραν; Πόσο πολύ προσπάθησαν να αλλάξουν τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά μας; Σε ένα κράτος που δεν πάσχει από νόμους αλλά από την εφαρμογή τους στην πράξη, ποια αρχαιολογία, ποια πολεοδομία, ποια υπηρεσία περιβάλλοντος επιλήφθηκε ουσιαστικά για να περισώσει την κληρονομιά μας; Ποια δημοτική αρχή και πότε σχεδίασε με όραμα και προοπτική κάτι γι’ αυτήν την πόλη; Ποιοι βουλευτές ενήργησαν πέρα από τα στενά κομματικά πλαίσια και τις πελατειακές τους σχέσεις;Όλα μα όλα είναι εναντίον μας. Ακόμα κι εμείς οι ίδιοι. Εμείς που ποτέ δε σεβαστήκαμε την πόλη που ζούμε. Τον διπλανό μας, τον ίδιο μας τον εαυτό. Την κληρονομιά του πατέρα μας. Περισσότερο όμως υπεύθυνοι για όλα είναι ετούτοι οι σκηνοθέτες και οι δημιουργοί ετούτης της φαρσοκωμωδίας.Αν με ρωτάτε, δεν αξίζουμε τέτοια τιμή από την UNESCO. Και δεν την αξίζουμε όχι γιατί η Κέρκυρα δεν το αξίζει, αλλά γιατί οι Κερκυραίοι δεν το αξίζουμε. Πολίτες και πολιτικοί. Προπάντων οι πολιτικοί. Μόνο αυτούς μπορούμε να εντάξουμε με ευκολία στο χρονοντούλαπο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς ως μνημεία που αξίζουν την ίδια πολυετή «φροντίδα» και «περιποίηση» που γεύεται η πόλη μας . Ας το κάνουμε επιτέλους κι ας μην τους διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού. Τους αξίζει.

(for more info visit http://nikosparginos.blogspot.com/)